Sklep Fairouta Roblox. Analityczne dostawcy oprogramowania. Te pliki wykorzystywane są przez dostawcę oprogramowania, w ramach którego działa nasz sklep.Alergia na psy dla wielu miłośników czworonogów oznacza konieczność trzymania się od ich na bezpieczną odległość. Okazuje się, że istnieją psy dla alergików, które są polecane dla osób z łagodnymi objawami, ponieważ nie uczulają prawie wcale. Chcesz wiedzieć, skąd się bierze alergia na psa oraz jaki pies dla alergika jest najlepszy? Przeczytaj. Co jest powodem alergii na psa?Jak powstaje alergia na psa?Objawy alergii na psaJakie są objawy alergii na psy?Hipoalergiczne psy dla alergikówPudelYorkshire terrierMaltańczykShih tzuPortugalski pies dowodnySamojedBasenjiBedlington terrierBichon friseBolończykIrish Soft Coated TerrierSznaucer Czarny terier rosyjskiLabradoodleTylko sprawdzone hodowle psów dla alergikówJak wygląda życie alergika z psem?Odczulanie na psy Co jest powodem alergii na psa? Sierść, wbrew pozorom, nie jest alergenem. To, co uczula, to wydzielina z gruczołów, które znajdują się w skórze psów. Wydzielina może się przyklejać do sierści, dlatego martwe włosy, jako nośniki wydzieliny, mogą uczulać. Niektórzy wykazują objawy nadwrażliwości także na pewne białka, które występują w moczu, ślinie, łzach i w kale psów. Białko, które uczula, to między innymi Can f1. W większości przypadków właśnie ono odpowiada za nieprzyjemne objawy alergii na psy u ludzi. Alergeny zwierzęce to alergeny wziewne. Znajdują się w kurzu domowym lub tapicerce mebli. Mogą się unosić w powietrzu przez wiele godzin, a także pozostawać w mieszkaniu po wyprowadzeniu zwierzęcia na stałe, nawet przez kilka miesięcy. Oznacza to, że wystarczy oddychać w pomieszczeniu, w którym jest lub był pies, by pojawiły się objawy. Alergia na psy to nadwrażliwość układu immunologicznego człowieka na psie alergeny, czyli białka pochodzące z jego wydzielin lub wydalin. Białka te są traktowane przez komórki odpornościowe człowieka jak niebezpieczny intruz, dlatego kierują przeciwko nim odpowiedź immunologiczną. Taka reakcja komórek układu immunologicznego jest nadmierna i wynika z ich nieprawidłowego rozpoznania niebezpieczeństwa w psich alergenach. Jak powstaje alergia na psa? Alergia rozwija się tylko u niektórych. Trudno powiedzieć, co dokładnie predysponuje do jej wystąpienia. Mogą to być czynniki środowiskowe, ale także genetyczne. Styczność z alergenem, czyli białkiem z psiej wydzieliny lub wydaliny dla większości ludzi jest czymś normalnym dla układu immunologicznego i nie daje objawów. Niektórzy uczulają się na niego, czyli ich układ immunologiczny źle go rozpoznaje. Organizm człowieka zaczyna traktować takie białko jak wroga, choć w rzeczywistości nie jest niebezpieczne. Na tym etapie objawy alergii są słabo wyrażone lub w ogóle nie występują. Kiedy człowiek znowu znajdzie się w środowisku, w którym psie alergeny unoszą się w powietrzu, pojawią się u niego już typowe, silnie wyrażone objawy alergii na psy. Objawy alergii na psa Szacuje się, że około 21% Polaków to alergicy, ale tylko część z nich jest uczulona na psy. Objawy alergii mogą być łagodne lub silnie wyrażone. Wszystko zależy od reakcji układu immunologicznego na psie alergeny. W niektórych przypadkach konieczne jest łagodzenie objawów za pomocą leków z apteki (dostępne są takie bez recepty lub na receptę). Jakie są objawy alergii na psy? kichanie, często napadowe;surowiczy lub śluzowy wypływ z nosa;zatkanie nosa przez wydzielinę lub obrzęk błony śluzowej nosa;spływanie wydzieliny po tylnej ścianie gardła;świąd nosa, spojówek, gardła i podniebienia;zaczerwienienie spojówek;upośledzenie węchu;łzawienie oczu;ból głowy;duszność;kaszel. Hipoalergiczne psy dla alergików Nie istnieją rasy, które w ogóle nie uczulają, dlatego pojęcie „hipoalergiczne rasy psów” nie jest do końca poprawne. Można za to wyróżnić rasy, które uczulają ludzi w mniejszym stopniu. Są to przede wszystkim rasy z włosami lub z sierścią bez podszerstka, te ze skąpo wypadającą, krótką sierścią oraz zwierzęta, które prawie w ogóle się nie ślinią, dlatego np. bernardyn czy bokser nie będą dobrymi psami dla alergików z powodu częstego ślinienia się. Pudel To rasa uważana za najbardziej inteligentną. Pudle mają bujną sierść, która wbrew pozorom nie uczula lub uczula w małym stopniu. Wymagają regularnych kąpieli i strzyżenia raz na kilka miesięcy. Ich sierść skąpo wypada, dlatego są polecane osobom z nadwrażliwością na psy. Mają silny instynkt łowiecki, w przeszłości była to bardzo popularna rasa myśliwska. Pudle miniaturowe ważą 2,5-3 kg, pudle średnie ważą 15-18 kg, a pudle duże osiągają masę ciała powyżej 20 kg. Są długowieczne i odporne na choroby, żyją powyżej 15 lat. Pudel Yorkshire terrier To jedna z najbardziej popularnych małych ras psów. Mają włosy, które różnią się od sierści przede wszystkim tym, że rzadko wypadają i rosną na długość. Z tego powodu wymagają regularnego strzyżenia i codziennego czesania, ale sprawdzą się w domach, w których któryś z domowników ma łagodne objawy alergii, ponieważ uczulają w niewielkim stopniu – włosy prawie wcale nie wypadają. Yorki, podobnie jak inne teriery, mają w sobie spore pokłady energii, dlatego potrzebują dużo ruchu każdego dnia – nie mogą być traktowane jak maskotki do torebki. Ważą do 3,2 kg. Żyją 13-16 lat. Yorkshire Terrier Maltańczyk To towarzyskie, łatwe do ułożenia psy. Przeważnie nie sprawiają dużych problemów domownikom. Mają łagodne temperamenty, dlatego są doskonałą rasą dla rodzin z dziećmi. Tolerują obce osoby, choć to z opiekunem nawiązują najsilniejszą więź. Chętnie i szybko się uczą, dlatego często biorą udział w zawodach. Włosy maltańczyków rzadko wypadają, są długie, proste i jedwabiste w dotyku. Ich pielęgnacja nie jest wymagająca. Wystarczy przeczesać włosy raz na kilka dni oraz zapisać pupila do salonu piękności dla zwierząt na strzyżenia (co kilka miesięcy). Ważą 3-4 kg. Żyją 12-15 lat. Maltańczyk Shih tzu Podobnie, jak maltańczyki i yorki, mają włosy zamiast sierści, które rzadko wypadają i nie mają podszerska. Dzięki temu są polecane dla alergików, którzy marzą o psie w domu. Należy je codziennie szczotkować i strzyc co kilka miesięcy. Shih tzu to spokojne, małe pieski, które mają łagodne usposobienie. Raczej nie niszczą rzeczy w domu, lubią dzieci, tolerują też inne zwierzęta. Ze względu na budowę anatomiczną głowy (skrócony pysk i wytrzeszczone oczy), są bardziej narażone na schorzenia narządu wzroku oraz trudności z oddychaniem, niż inne rasy psów. Ważą od 4 do 7,2 kg. Żyją od 10 do 16 lat. Portugalski pies dowodny Osobniki tej rasy są popularne przede wszystkim w swojej ojczyźnie, czyli Portugalii, ale można je spotkać także w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. W Polsce to wciąż mało znana rasa. Są polecane alergikom, ponieważ ich włosy prawie wcale nie wypadają (są kręcone, mają różną długość, w zależności od umiejscowienia na ciele). Portugalskie psy dowodne występują w kilku odmianach barwnych. Ze względu na ich silne temperamenty nie są polecane dla każdego. Wymagają szkoleń ze strony opiekunów lub takich przeprowadzanych przez profesjonalistów. Mogą chcieć dominować nad domownikami lub innymi zwierzętami, dlatego należy je prawidłowo ułożyć. Dobrze poprowadzone, są wspaniałymi kompanami swoich opiekunów. Ważą do 25 kg. Samojed To średniej wielkości psy, które są nieprzeciętnie inteligentne i oddane domownikom. Szybko się uczą, chętnie biorą udział w zawodach sportowych, część z nich pracuje jako psy ratownicze. Są polecane do domów z dziećmi. Potrzebują codziennej dawki ruchu, ale jednocześnie chętnie spędzają czas na kanapie z opiekunem. Nie sprawdzą się jako psy stróżujące. Mają bujną i miękką w dotyku sierść, która linieje, ale ich naskórek złuszcza się mniej intensywnie niż u innych ras. Z tego powodu samojedy są polecane osobom z nadwrażliwością na psy. Ważą od 16 do nawet 30 kg. Żyją 12-13 lat. Samojed Basenji Są rzadko spotykane w Polsce, choć ich popularność w ostatnich latach wzrasta. To mądre, wesołe i wierne psy. Trzymają dystans, nie są typowymi pieszczochami, ale nawiązują silną więź z opiekunem. Według niektórych zachowują się bardziej jak koty, niż psy. Często ignorują komendy, które im się nie podobają, a na spacerach chodzą swoją własną ścieżką. Wymagają aktywnego trybu życia, dlatego jeden dłuższy spacer w ciągu dnia to absolutne minimum. Basenji Chętnie biegają za piłką i aportują. Ich szczekanie jest specyficzne. Wbrew mitom, które krążą na ich temat, nie są nieme – warczą, skomlą i wydają z siebie krótkie szczeknięcia. Dźwięki, które wydają nie są jednak typowym szczeniakiem, przypominają jodłowanie. Basenji[AK5] dla alergika to strzał w dziesiątkę. Psy tej rasy nie mają podszerstka, przez co linieją mniej intensywnie. Dodatkowo, nie ślinią się prawie w ogóle. Ważą 9-12 kg. Żyją od 12 do 16 lat. Bedlington terrier Jeśli marzysz o rodzinnym i towarzyskim psie, to rasa dla Ciebie. Bedlington terriery potrzebują dużo uwagi od swoich opiekunów. Ważne są dla nich zarówno regularne spacery, jak i wieczorne pieszczoty na kanapie. Przeważnie wybierają sobie jednego opiekuna. Jest to zazwyczaj osoba, która spędza z nimi najwięcej czasu. Resztę domowników traktują jak członków stada, których bronią bez wahania w razie zagrożenia. Wolą być jedynymi zwierzętami w domu. Są zazdrosne o uwagę, jaką ich opiekun obdarza inne zwierzęta, dlatego mogą być agresywne w stosunku do kotów, ale także do psów. Bedlington terrier Mają kręconą, wełnistą sierść, która jest przyjemna w dotyku. Pielęgnacja bedlington terrierów nie należy do najłatwiejszych. Należy je codziennie czesać i co kilka miesięcy strzyc. Ich sierść za to nie wypada obficie, dlatego są polecane alergikom. Ważą 7,7-10 kg. Żyją od 12 do 14 lat. Bichon frise To małe pieski, które przypominają maltańczyki. Są pełne wigoru i chęci do zabawy. Wymagają codziennej dawki ruchu, ale także uwagi ze strony opiekuna. Nawiązują silną więź z domownikami, nie są typem samotników. Ich sierść jest długa, miękka i kręcona, przypomina korkociąg. Wypada w niewielkim stopniu, dlatego sprawdzą się w domach, w których są alergicy. Żyją 12-15 lat. Bichon frisé Bolończyk Mają długie i sztywne włosy, które są jednocześnie miękkie w dotyku. Wypadają w niewielkim stopniu, dlatego nie powinny silnie uczulać alergików. Występują tylko w kolorze białym. Bolończyki w innych odmianach barwnych przynależą do innych ras, które jednak nie zostały uznane przez FCI. To inteligentne, wrażliwe i posłuszne psy. Szybko się uczą i przywiązują się do swoich opiekunów. Są bardzo cierpliwe, dlatego sprawdzą się w mieszkaniu z dziećmi. Ważą 2,5-4 kg. Żyją od 12 do 14 lat. Bolończyk Irish Soft Coated Terrier Pochodzą z Irlandii, gdzie pomagały w pilnowaniu domów, zaganianiu bydła i polowaniach. To bardzo inteligentne psy, które chętnie się uczą, dlatego można je coraz częściej spotkać na szkoleniach, a także zawodach. Nie są agresywne, dobrze tolerują inne zwierzęta. Sprawdzą się w domach z dziećmi. Ich włosy można podzielić na standardowe i niestandardowe. Standardowe, czyli irlandzkie (jedyne poprawne, zgodne ze wzorcem rasy), są długie, jedwabiste i delikatnie kręcone lub faliste. Irish Soft Coated Terrier Podszerstek nie występuje. Włosy niestandardowe są niezgodne z wzorcem rasy. Można wśród nich wyróżnić typ amerykański. U psów w tym typie włosy są gęste i wełniste. Przypominają okrywę włosową pudla. Mają obfity podszerstek. Typ angielski jest pośredni między typem irlandzkim a amerykańskim. Psy z włosami standardowymi (typ irlandzki), dzięki temu, że nie posiadają podszerstka i rzadko wypadają, sprawdzają się u osób z łagodnymi objawami nadwrażliwości na psy. Ważą od 14 do 18 kg. Żyją 12-15 lat. Sznaucer Można wyróżnić trzy rasy sznaucerów, które różnią się między sobą wielkością i masą ciała: sznaucer miniaturowy (30-35 cm w kłębie, 4-8 kg);sznaucer średni (45-50 cm w kłębie, 14-20 kg);sznaucer olbrzymi (60-70 cm w kłębie, 35-47 kg). Sznaucer miniaturowy Najbardziej popularne są sznaucery miniaturowe[AK8] . Dobrze czują się w mieszkaniach, ale potrzebują regularnych, dłuższych spacerów. Łatwo przywiązują się do miejsca zamieszkania, strzegą domu i domowników. Z opiekunami tworzą silną więź. Są wierne i źle znoszą samotność. Ich sierść wypada w mniejszym stopniu, niż u psów innych ras, dlatego przeważnie sprawdzają się dla osób z łagodnymi objawami alergii na psy. Sierść należy często czesać, a także strzyc raz na 2-4 miesiące. Czarny terier rosyjski To wierne, inteligentne i duże psy. Mimo dużych rozmiarów, nie powinny żyć na podwórku. Czarne teriery rosyjskie nawiązują silną więź z opiekunem. Potrzebują codziennej uwagi i pieszczot. Ich sierść ma długość 5-15 cm, wymaga regularnego czesania i strzyżenia. Wypada w skąpej ilości, dlatego są polecane osobom z alergią na psy. Ważą powyżej 40 kg, a masa ciała niektórych samców osiąga nawet 60 kg. Żyją 10-13 lat. Czarny terier rosyjski Labradoodle To skrzyżowanie labradora retrievera z pudlem. Pochodzą z Australii, ich historia rozpoczęła się pod koniec lat 80 ubiegłego wieku. Hybryda została stworzona na potrzeby alergików, którzy chcieli mieć psa domowego lub psa przewodnika. Przedstawiciele tej rasy nie gubią sierści, dzięki czemu mniej psich alergenów dostaje się do powietrza. To korzystnie wpływa na samopoczucie osób nadwrażliwych na psy. Labradoodle Labradoodle mają różne typy sierści (wełna, runo i włos), z czego jedynie włos linieje. Osobniki z obficie wypadającą sierścią nie są rozmnażane. Ich okrywa włosowa wymaga czesania co kilka dni. Obecnie są krzyżowane tylko i wyłącznie między sobą. Nie wykorzystuje się już materiału genetycznego od pudli i labradorów. Psy tej rasy są posłuszne, przyjaźnie nastawione do człowieka i wierne. Są cierpliwe wobec dzieci i szybko się uczą. Nie są agresywne i rzadko szczekają. Występują w trzech odmianach: labradoodle miniaturowe (6-12 kg);labradoodle średnie (12-23 kg);labradoodle standardowe (23-45 kg). Tylko sprawdzone hodowle psów dla alergików Pamiętaj, że jedynie psy z rodowodem spełniają kryteria danej rasy. Może się okazać, że rzekomy Yorkshire terrier z pseudohodowli ma podszerstek, a rzekomy pudel gubi włosy. Decydując się na kupno psa, nie wspieraj psuedohodowli. Wybierz renomowaną hodowlę zarejestrowaną w Związku Kynologicznym w Polsce. Jeśli nie stać Cię na kupno psa z rodowodem, możesz poszukać fundacji, które szukają domów także dla rasowych psów, jakie sprawdzą się w domu, gdzie jeden z domowników cierpi na alergię na psy. Jak wygląda życie alergika z psem? Jeśli masz lekką alergię na psy, a Twój czworonóg przynależy do tzw. „ras hipoalergicznych”, możesz w ogóle nie mieć objawów alergii lub mieć łagodnie wyrażone objawy. Lepiej jednak dmuchać na zimne, dlatego alergik nie powinien mieć intensywnego kontaktu z sierścią pupila. Wyczesywanie martwej sierści i podszerstka oraz pozostałe zabiegi pielęgnacyjne, takie jak kąpiele czy strzyżenie, zleć innemu domownikowi lub zapisz pupila do salonu piękności. Pamiętaj, by częściej odkurzać mieszkanie i prać pościel. Trudno powiedzieć, jak często jest to wskazane. Zależy to zarówno od psa, jak i od reakcji Twojego układu immunologicznego na psie alergeny. Dla niektórych sprzątanie raz w tygodniu będzie wystarczające, a dla innych będzie to za zdecydowanie za rzadko. Rasy niealergizujące nie gubią sierści tak intensywnie, jak inne rasy psów, ale za to ich naskórek z wydzieliną z gruczołów się łuszczy. Może się okazać, że objawy alergii na psa nasilą się za jakiś czas, dlatego życie alergika z psem jest obarczone ryzykiem. Z tego powodu, decyzja o kupnie lub adopcji psa, mimo alergii, powinna być dokładnie przemyślana i skonsultowana z lekarzem alergologiem. Odczulanie na psy Istnieje możliwość odczulenia się na alergeny psa, ale efekty immunoterapii nie są tak dobre, jak w przypadku odczulania na inne alergeny (kurz czy pyłki). Jeśli kochasz psy i nie wyobrażasz sobie życia bez czworonoga wesoło machającego ogonem przy Twoim boku, porozmawiaj z lekarzem rodzinnym lub alergologiem o możliwości odczulenia się na psie alergeny. Jak oceniasz ten artykuł? Kliknij, aby ocenić Średnia ocena / 5. Liczba głosów 130 Brak głosów. Oceń artykuł! To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać. 1 ocena Najlepsza odp: 100%. 1. 1. s@bci@. odpowiedział (a) 06.01.2012 o 16:28: nareszcie ktos dobrze napisał chow chow xdnom tu się zgadzam z ta laleczka;) Zobacz 14 odpowiedzi na pytanie: Jak się nazywają te psy, które wyglądają jak misie ?
Szpic miniaturowy (pomeranian) jest drobnym psiakiem, o wesołym usposobieniu. Żywienie pomeraniana skupia się na dostarczeniu mu odpowiedniej dla niego proporcji białka, tłuszczy i niewielkiej ilości węglowodanów z dobrej jakości źródeł. Odpowiednie zbilansowanie pokarmu oraz dostarczenie wszystkich składników odżywczych pomaga temu psiakowi zachować zdrowie fizyczne i psychiczne, a do tego – utrzymuje jego sierść w doskonałej kondycji. Na co warto zwrócić uwagę, dobierając żywienie do pomeraniana? Ludzie lekceważący pomeraniany, kojarząc je jedynie z psami „do torebki” na pewno tego nie wiedzą! Szpice uchodzą za jedną z najstarszych ras psów. Ich pochodzenie również może budzić dumę – psy tej rasy wywodzą się prawdopodobnie od wilka arktycznego lub od psa torfowego żyjącego około 6 tysięcy lat temu. Przeszły długą drogę, zanim trafiły do ludzkich domów, gdzie są dopieszczane i zadbane. Niegdyś szpice popularne były przede wszystkim na wsiach. Trzymane często w okropnych warunkach służyły ludziom w rozmaity sposób. Szpic miniaturowy, a więc Pomeranian jest bliższy naszym stronom, niż może się to wydawać. Jego nazwa (Pomeranin) wzięła się od Pomeranii, czyli po polsku Pomorza (kraina historyczna na terenie Polski i Niemiec, u ujścia Reknicy, Odry i Wisły do Morza Bałtyckiego). Rasa to pochodzi z Niemiec. Specyfika rasy Pomeranian– Czym karmić psa rasy pomeranian? Psiaki rasy Pomeranian mają dużo energii, a ich niezwykle pocieszną cechą jest wiecznie uśmiechnięty pyszczek. Wygląd spokojnej maskotki to tylko pozory – pies ten bardzo chętnie (i szybko) uczy się sztuczek. Bez problemu bierze udział w psich sportach, jak agility czy taniec z psem. Najbardziej aktywne psiaki mają największe zapotrzebowanie energetyczne. Jednak niezależnie czy ćwiczysz z psem, czy po prostu aktywnie się z nim bawisz – dbaj o staranne zaspakajanie jego zapotrzebowania na składniki odżywcze. Pomeranian lubi znajdować się w centrum uwagi. Chociaż nie zawsze będzie tolerował obcych – potrzebuje czułej opieki i regularnej pielęgnacji. Mówi się, że jest psem jednego opiekuna. Ma stosunkowo niewielkie wymagania mieszkaniowe, a więc nie będzie przeszkadzało mu mieszkanie w kawalerce. Najważniejsze, by miał odpowiednią dla siebie, dzienną porcję ruchu. Psiak ten może dogadać się z dzieckiem, pod warunkiem, że jest ono nauczone szacunku do granic psa, które komunikuje on za pomocą mowy ciała. Warto brać pod uwagę, że szpic miniaturowy jest o wiele drobniejszy i delikatny niż inne szpice (waży przeciętnie tyle, co kot), a więc łatwo jest go zranić, nawet w nieplanowany sposób. Zobacz: Mowa ciała psa – Sygnały uspokajające u psa Z czego powinna składać się dieta Pomeraniana? – Czym karmić psa rasy pomeranian? Zalecenia odnośnie żywienia psa rasy Pomeranian zmieniają się wraz ze wzrostem wiedzy o żywieniu. Niegdyś, szczególnie na wsiach, szpice musiały przeżyć na tym co zostało z ludzkich stołów. Potem natomiast dzielnie znosiły eksperymenty żywieniowe, jakie wprowadzano dla psów na dworach. W momencie, gdy szpic miniaturowy utracił swój instynkt polowania – nie mógł już dożywiać się, polując na drobne zwierzęta, co czynili jego kuzyni. Stąd zdany był wyłącznie na łaskę człowieka, który ciągle szukał diety najlepszej dla psa. Zobacz: Historia karmienia psów – karmy suche i mokreDzisiejsze zalecenia żywieniowe określone są przez FEDIAF (The European Pet Food Industry) i stanowią solidne podstawy do zdrowego sposobu karmienia futrzastych podopiecznych. Określenia zawierają ilość białka, tłuszczy i innych składników, jakie powinna zawierać psia dieta – dla jej najlepszych efektów. Najłatwiejszym sposobem żywienia Pomeraniana jest podawanie mu pełnowartościowych karm mokrych. Niektórzy nadal posiłkują się karmą suchą, jednak jako sklep ze zdrową żywnością dla zwierząt nie zalecamy takiego typu karmy. Dla najlepszej przyswajalności karmy ważne jest, aby nie była ona mocno przetworzona – a to właśnie karma sucha należy do najbardziej przetworzonych produktów dla zwierząt. Dlaczego nie warto karmić psa suchą karmą? Warto wziąć pod uwagę fakt, z czego powinna składać się karma dla Pomeraniana. Będzie to przede wszystkim mięso oraz niewielka ilość podrobów i warzyw. Mięso w karmie dla Pomeraniana Idealnie, jeżeli karma dla psa rasy pomeranian zawiera mięso na pierwszym miejscu w składzie. Warto wziąć pod uwagę fakt, że „mięso i produkty uboczne…” nie oznaczają tego samego co mięso, ponieważ zawierają w sobie niskiej jakości odpady z produkcji rzeźniczej. Szukając karmy dobrej jakości, kierujemy się tym, aby zawierała ona pełnowartościowe mięso. Jeżeli chodzi o podroby – dobrze jeśli nie przeważają one w karmie. Ich zbyt duża ilość może prowadzić do biegunki. Niestety producencie nie zawsze zaznaczają dokładny udział podrobów w karmie. Warzywa Warzywa w diecie Pomeraniana są źródłem błonnika pokarmowego, soli mineralnych, witamin oraz węglowodanów. Psiaki te są mięsożerne, natomiast w odróżnieniu od kotów są w stanie przyjmować wartości odżywcze z ugotowanych lub startych warzyw. Warzywa w karmie stanowią dopełnienie mięsnego posiłku. Zboża? Po modzie na żywienie psów ryżem z kurczakiem na pewno zastanawiasz się jaką rolę w psiej diecie pełnią zboża. Ryż, makarony czy pszenica wykorzystywane są w karmach jako najtańszy wypełniacz. Jako produkty z dużą ilością węglowodanów szybko zapełniają brzuch psa. Nie chodzi jednak o ilość produktu, a o jego jakość. Dlatego zdecydowanie lepszym dopełnieniem karmy będą warzywa. Ponadto, ryż stanowi najczęściej uczulający składnik. Pamiętaj zatem, że karma dla psa nie musi zawierać zbóż. Zobacz: Czy pedigree to dobra karma dla psa? Alternatywy dla karm ze sklepu – Czym karmić psa rasy pomeranian? Pamiętajmy, że dieta Pomeraniana musi zawierać określoną ilość składników odżywczych i ich zbilansowanie. Dlatego decydując się na dietę domową warto korzystać z wytycznych diety BARF/RAW dla to dieta oparta na surowym lub gotowanym (gotowany BARF) mięsie oraz podrobach i startych lub gotowanych warzywach. Aby żywienie to było pełnowartościowe – sami musimy je suplementować. Nie robimy tego oczywiście „na oko”, a zgodnie z wiedzą o odpowiedniej suplementacji pokarmów dla psów. Jeśli nie mamy ochoty uczyć się w tym temacie – kluczowym aspektem jest wsparcie dietetyka zwierzęcego, który układa dla nas przepisy na mieszanki dla naszych maluchów. Odpowiednie diety domowe dla pomeranianów wymagają wiedzy i czasu w ich przygotowywaniu, ale odpłacają się wieloma zaletami. Przede wszystkim sami dobieramy składniki posiłków naszego pupila, dzięki czemu możemy komponować dietę idealnie pod potrzeby naszego pupila. Zwłaszcza psiaki chore skorzystają z takiej diety, oczywiście pod okiem zoodietetyka i weterynarza. Zobacz: BARF dla psa – jak zacząć? Wszystko o żywieniu psa surowym mięsem. Przykłady odpowiednich karm – Czym karmić psa rasy pomeranian? Naszą propozycją dla psów rasy pomeranian są delikatne karmy wysokomięsne, bez zawartości zbóż. Bardzo dobrze, jeśli karma posiada krótki skład i nie więcej niż dwa rodzaje białka – dzięki temu w przypadku alergii będziemy w stanie szybciej określić, co uczula naszego malucha i jakich źródeł białka w karmie unikać. Zobacz także: Dlaczego sucha karma jest szkodliwa dla psa? Jaka karma dla psa uczulonego na kurczaka? Czy weterynarz może polecać szkodliwy sposób żywienia?
pies jak maskotka rasa
